Xi's zondebokken
Maandag 10 februari. Ik moet mezelf weer opstarten, want er moet een artikel worden geschreven. Nu merk ik wat een enorm voordeel het tijdverschil is voor een China-correspondent. In Peking, waar het in de winter zeven uur vroeger is, kan ik hele dagen ongestoord doorwerken. Pas aan het eind van de middag, als Nederland op kantoor is, begint mijn telefoon te zoemen. Nu leidt hij me de hele dag af.
Ook China heeft moeite weer aan de slag te gaan. De door de overheid verlengde vakantie is voorbij, maar veel bedrijven houden uit angst toch hun deuren gesloten. Miljoenen mensen zitten bovendien nog in thuisquarantaine. President Xi Jinping waarschuwt ondernemingen dat ze moeten denken aan hun economische targets voor dit jaar.
Xi had zich 2020 vast anders voorgesteld. In zijn nieuwjaarsspeech repte hij nog met geen woord over de virusuitbraak, maar hield hij een hosannaverhaal over hoe goed het ging. Toen de uitbraak groter werd, schoof de president zijn vicepremier naar voren om de crisis te managen. Handig voor als er zondebokken moeten worden aangewezen. Op lokaal en provinciaal niveau zijn de eerste hoge partijambtenaren al ontslagen.
In de partijtop lijkt het besef doorgedrongen dat het virus weleens Xi’s visionaire plannen voor China kan dwarsbomen. Niemand heeft het meer over de Nieuwe Zijderoute. En dus ontkomt ook Xi er deze week niet aan zich in het openbaar te vertonen met een mondkapje, om te laten zien dat de crisis wel degelijk zijn prioriteit heeft.
Explosie ziektegevallen
Donderdag 13 februari. Het aantal nieuwe geregistreerde corona-besmettingen vertienvoudigt ten opzichte van de dag ervoor, doordat China nu ook gevallen meetelt die op een andere manier getest zijn. Op de dag dat ik naar Wuhan vertrok, precies vier weken geleden, waren er 599 besmettingen en 17 doden. Nu zitten we op bijna 60.000 besmettingen en 1368 doden.
Het Olympisch Comité zegt vastbesloten te zijn de Spelen deze zomer in Tokio te laten doorgaan. Analisten, Chinese voorop, bezweren dat de economische schade zich zal beperken tot het eerste kwartaal. Ten tijde van de Sars-crisis herstelde de Chinese economie zich immers ook al na een paar maanden. Maar in 2003 was de economie van China een stuk kleiner en minder verbonden met de wereldeconomie. Als China nu niest, kan de hele wereld verkouden worden.
Als ik opeens een keer nies, speelt toch even door mijn hoofd: het zal toch niet… Maar mijn temperatuur is nog steeds normaal.
Waarschijnlijk mogen we zondag al naar huis, krijgen we te horen. We spreken af om zaterdag om middernacht met elkaar het glas te heffen op de goede afloop. Ik wil zo snel mogelijk terug naar China, ook al betekent dit in theorie dat ik meer risico loop op besmetting. Maar ik wil met eigen ogen zien hoe de virusepidemie zich de komende weken gaat ontwikkelen. Dat is mijn werk. En ik verlang ernaar na vier weken weer eens thuis te zijn tussen mijn eigen spullen.