Kees,
De vraag is gemakkelijker gesteld dan het antwoord gegeven. Maar toch, vind ik, dat je iets moet doen, dat je moet ingrijpen.
In de 40 jaar dat ik nu dagelijks bezig ben heel veel hypochonders tegengekomen. Maar er is een hele duidelijk verandering bij het gedrag van die hypochonders ontstaan in die 40 jaar. 40 Jaar geleden toen ik nog afstudeerde maakte de arts uit wat er moest gebeuren. Eigenlijk was daar nauwelijks discussie over mogelijk. In de afgelopen 40 jaar hebben we gezien dat het publiek veel mondiger is geworden en duizend maal meer vragen stelt ( allemaal ontzettend positief), maar... nu ook wil beslissen wat er allemaal aan onderzoek dient te gebeuren. En de hypochonder komt al binnen met de EIS dat er een MRI, een scintigrafie, een tomografie gedaan dient te worden. Dat hebben ze hier of daar opgevangen, dan wel al surfend hier of daar opgestoken.
En IK vind, dat je na degelijk lichamelijk onderzoek, eventueel aangevuld met wat bloed en urine-onderzoek zo'n vraag moet kunnen WEIGEREN.
Ik vind het niet alleen. ik doe het ook als ik een hypochonder tegenover mij heb zitten.
Maar.... we leven in een totaal andere tijd anno 2010. Je merkt het ook aan de reacties in de KK. Dergelijk gedrag wordt niet van je verwacht, laat staan geapprecieerd en IN DE PRAKTIJK zie je dan, EN ZEKER IN BELGIE, ze rennen gewoon naar een ander waar ze dergelijke peperdure onderzoekingen wel aangeboden krijgen.
Ik kn je daar de meest ongelooflijke verhalen over vertellen van patienten in mijn praktijk die...binnen vijf dagen...in TWEE verschillende ziekenhuizen in Antwerpen een Dotterbehandeling kreeg. Je houdt het niet voor mogelijk, maar de verslagen liggen op een gegeven moment voor je neus.
Natuurlijk is dit een uitwas, maar ik geef het als voorbeeld, dat als NIEMAND zijn mond opendoet en iedereen maar zwijgt, de kosten , onverantwoord, blijven oplopen.
Tja, en dan moet er natuurlijk niet een ... tegenover je zitten, want die vinden dat "alles" maar moet kunnen en er niet flink bijgestuurd mag worden. Dit is ook typisch zo'n voorbeeld dat een flinke eigen bijdrage, gegarandeerd, tot minder medische consumptie lijdt.
Regelmatig maken patiënten de opmerking: "Dat"...en dat toch liever niet...want is toch wel erg duur.
En dan denk ik bij mijzelf: "Dat" is eigenlijk ook helemaal niet zo nodig voor U. Echt niet.
Maar ja, betaalt de maatschappij, dan kruipen ze allemaal onder en in de duurste toestellen en worden de meest uitgebreide analyses gemaakt ( Die dan weer verloren zijn geraakt, als je om de uitslag vraagt).
Peter