Veranderende opvattingen
Nee, zegt peiler en politiek consultant George Khalaf in zijn kantoor in hoofdstad Phoenix. „Wat we zien is geen gevolg van demografische verschuivingen, maar van veranderende opvattingen onder kiezers in met name de voorsteden. De middenklasse worstelt met Trump.”
Khalaf, die louter Republikeinse klanten heeft, zegt dat Covid-19 de onvoorspelbaarste variabele is. Hij kan niet geloven dat hij nog steeds Republikeinse politici moet adviseren die denken dat ze tegen kiezers over belastingverlaging en economische statistieken kunnen beginnen. „Misschien dat zo’n boodschap mannen boven de 55 jaar nog aanspreekt. Alle andere kiezers willen simpelweg weten of ze over een jaar zekerder en veiliger zijn dankzij jou. Dat wil niet zeggen dat ze automatisch voor de Democratische kandidaten zullen kiezen. Dat hangt af van de vraag of ze banger zijn voor Covid dan voor het verlies van hun baan, of de vraag of hun kinderen naar school kunnen.”
Kiezers onder de 55 en vrouwen gaan de uitslag van de komende verkiezing bepalen, zegt Khalaf. „Iedereen probeert die groep te bereiken.” Het is de groep die woont in een suburb als Scottsdale, die tegen Phoenix aan ligt. Hier wonen hogeropgeleide, meer welgestelde kiezers. Een middag praten bij de uitgang van apotheek Walgreens laat zien hoe geschakeerd hun wensen en angsten zijn. Wie het meest vreest voor zijn gezondheid, is geneigd Democratisch te kiezen. Wie de sluiting van bedrijven de grootste bedreiging voor het land vindt, zegt Republikeins te stemmen. Daarbij valt op dat in deze buurt Trump, precies zoals Khalaf zei, steun voor de Republikeinse Partij eerder in de weg zit. Zijn grofheid, die in landelijker gebied vaak wordt geprezen als stoer of op z’n minst noodzakelijk, wordt hier vrij algemeen afgewezen.
Khalaf denkt dat de Republikeinen in Arizona zullen winnen. „Trump wint zeker”, zegt hij. „De Senaatsrace is lastiger te voorspellen.”
Daarmee is het niet gedaan, zegt Khalaf. „Alles in deze race wordt voor de rechter gesleept. Alleen in dit district hebben we al drie rechtszaken gehad over de regels voor het stemmen. De enigen die baat hebben bij de verkiezingen van 2020 zijn advocaten. Die worden ongenadig rijk.” Denktank Brennan Center houdt bij hoeveel zaken er rond de verkiezingen zijn aangespannen: 222 tot nog toe, waarvan tien in Arizona.
Bill Clinton op het strand
Amy McGrath wandelt over het grasveld in zwarte spijkerbroek en blauw slobbershirt, en geeft alle aanwezigen een elleboogstootje ter begroeting. Daniel Kemph wacht met enige spanning tot ze zijn elleboog aanraakt. Twee jaar geleden was hij nog een van de vijf Democraten die het in de voorverkiezing voor het Huis van Afgevaardigden tegen McGrath opnam. Hij was een stuk linkser dan zij, zegt hij. „En zij zag er toen een stuk mannelijker uit, met van dat militair opgeknipte haar.” Hij heeft zeker vijf keer met haar op een en hetzelfde podium gestaan in die tijd. Dan stoot McGrath hem aan. „Fijn dat je er bent”, zegt ze. Maar geen enkele blijk van herkenning.
Kemph vertelt dat hij in 1993 als twintiger Bill Clinton zag hardlopen met zijn bewakers op het strand bij San Diego, Californië. Met een vriend liep hij op de president af en maakte een praatje. „Dat kon toen nog.” Twintig jaar later was hij op een partijbijeenkomst in Kentucky. Bill Clinton is er ook. Hij schudt hem de hand. Zegt Clinton: „Ik ken jou! San Diego toch?”
Op het podium somt McGrath de vijf punten op die haar agenda vormen. De hervorming van het zorgstelsel staat erop. Waarom dat maar niet lukt? „Door Mitch McConnell!” Achterstallig onderhoud aan infrastructuur. „De Republikeinen hadden twee jaar lang zowel de president als de meerderheid in beide huizen van het Congres. McConnell had alle macht. Hij heeft er niets mee gedaan.” En dan wil ze de invloed van het grote geld afschaffen. „Twee derde van het geld voor de reclamespotjes van Mitch McConnell is dark money.” Deze donaties komen via speciaal opgerichte stichtingen die geld mogen geven terwijl de individuele donors (of bedrijven) anoniem blijven.
De Democraten bij het meertje jubelen. Kemph steekt zijn handen in zijn zakken. „Holle frasen”, zegt hij. „Waar is ze nou vóór? Wat wil ze nou dóen?”
In juni bleek McGrath McConnell tot op 1 procentpunt te zijn genaderd. In de zomer, toen hij met de Democraten in het Huis van Afgevaardigden verwikkeld was in een gevecht over nieuwe steunmaatregelen voor het door ziekte en economische tegenslag getroffen land, staakte de leider van de Senaat die strijd een volle maand lang en reisde hij naar Kentucky om zijn herverkiezing veilig te stellen. Daarna liep hij in de peilingen weer uit.
Net toen hij terug was in Washington, overviel hem het overlijden van Supreme-Courtrechter Ruth Bader Ginsburg. Binnen een uur na haar dood deed McConnell een verklaring uitgaan dat hij de voordracht van Trump voor een nieuwe kandidaat mogelijk zou maken. Een en ander leverde de Democraten diezelfde avond nog een onvoorstelbare hoeveelheid donaties op: een uur lang stortten kiezers 100.000 dollar per minuut. De 45 miljoen dollar die naar schatting werd gestort na de dood van Bader Ginsburg, gaat naar de meest veelbelovende races voor Senaatszetels. Lindsey Graham, voorzitter van de Senaatscomissie die de kandidaat-rechter moet horen, klaagde in het laatste debat met zijn Democratische tegenstrever: „Iedereen haat mij.”