Ik denk dat de sleutel ligt in de jaren 60, die een megaverandering betekende voor onze samenleving en ons politieke landschap. Radicale ideëen, die in wezen hun wortels hebben in het cultureel marxisme, werden gemeengoed: afkeer van de natiestaat, internationalisme, verheerlijking van de derde wereld, maakbaarheid van de samenleving, hulpverleningssyndroom, negatief tegenover het christendom en cultuurrelativisme, het Westen, de Westerse cultuur, per definitie abject.
Al deze idealen komen samen in het multiculturalisme. Opgave daarvan betekent ook vaarwel zeggen aan het ground zero van de oppermachtige linkse kerk. Een islamkritisch standpunt is een belediging voor de linksen, omdat het de kern van hun denken ontkent, namelijk de gedachte dat er alleen maar sociaaleconomische tegenstellingen bestaan die kunnen worden opgelost door er geld tegenaan te gooien. Dat er culturele verschillen bestaan is ondenkbaar, omdat het in flagrante tegenspraak is met de (in wezen marxistische) gedachte dat er alleen verschillen kunnen bestaan tussen rijke en arme mensen.
De massale toestroom van immigranten moet hun gelijk aantonen (alle mensen zijn gelijk dús kan de massa-immigratie geen problemen opleveren), en tevens dienen als middel om hun gelijk te forceren (het scheppen van een samenleving naar hun eigen evenbeeld, massa-immigratie opvoeren, want anders wordt Nederland net als in 'de Avonden' van Gerard Reve.
De massa-immigratie is een doelbewuste, weloverwogen keuze; daar ligt een ideologie aan ten grondslag. Links heeft zijn nieuwe revolutionaire klasse gevonden. Die draagt geen overall meer, maar een hoofddoek. Moslims zijn de stoottroepen van links, met als doel de vestiging van het postraciale, multiculturele, egalitaire Utopia vol broederschap en zonder archaïsche nationale symbolen, en al helemaal zonder christendom.
Het is de strijd tegen het Abjecte Westen.