Vol van verbazing las ik net dit artikel!
AD Marco Kunkels 18-04-23, 13:00
Sergei vluchtte voor Poetin, en is wachten op vergunning beu: ‘Meer dan 2 maanden is niet normaal’
Sergei Gorbunov, een asielzoeker uit Rusland, is het wachten op een verblijfsvergunning zat. Sinds het begin van deze maand is hij in hongerstaking en drinkt hij alleen water. “Een vriendin van mij pleegde zelfmoord, die route kon ik ook gaan.”
Sinds juli verblijft Sergei (34) in het azc in Drachten. Op 2 april begon hij zijn hongerstaking. Al ruim twee weken eet hij niets. “Na zo lang te hebben gewacht, was ik het zat”, vertelt hij. Eerdere pogingen om de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) te pakken te krijgen, waren volgens hem tevergeefs. In de eerste tien dagen van zijn hongerstaking stuurde hij elke dag e-mails, post en zelfs een fax, maar krijgt hij geen gehoor.
De zelfmoord van een goede vriendin was de druppel. In een brief naar de IND schrijft hij: ‘Na de zelfmoord van een vriendin in mijn kamp, en heel lang te hebben nagedacht over waarom ze deed wat ze deed, realiseerde ik me dat een periode waarin je leven op pauze staat, op de een of andere manier zou moeten eindigen. Zij koos die weg en ik koos een andere. Daarom ben ik vanaf 2 april met hongerstaking. Het zal duren totdat aan mijn eisen is voldaan.’
Op de vlucht
Dat tweede gesprek bepaalt dan ook zijn mogelijkheden in Nederland, vertelt Sergei. “Het gesprek zal gaan over mijn vluchtredenen, vervolgens zal de IND bepalen of ik aan de richtlijnen voldoe”, licht hij toe. Over zijn vluchtredenen vertelt Sergei dat hij een sociale non-profitorganisatie leidde in Rusland, maar werd gearresteerd tijdens een demonstratie ter verdediging van de Russische oppositieleider Alexei Navalny. “De politie dreigde met het sluiten van mijn organisatie en vertelde dat ze mij zouden opsluiten in een gevangenis, waar ik volgens hen dagelijks zou worden verkracht”, beschrijft hij. Toen ook zijn medewerkers werden bedreigd, besloot hij te vluchten.
Na een jaar in Georgië, vertrekt Sergei naar Nederland. Door zijn homoseksualiteit had hij het gevoel dat hij zichzelf niet kon zijn, maar in Nederland denkt hij dit wel te kunnen. De afgelopen zes jaar had Sergei een vriend. “We vertelden tegen al mijn buren en kennissen dat we broers waren, zo bang waren we dat het ooit naar buiten zou komen.”
Wachten, wachten en nog meer wachten
“De locatie is perfect”, vertelt Sergei over het azc in Drachten. Hij gaat met veel mensen goed om, maar zonder burgerservicenummer kan hij voor de rest niets. De IND heeft afgelopen vrijdag voor de eerste keer gereageerd, mogelijk krijgt hij alsnog een tweede gesprek. In de tussentijd kan Sergei niet werken, niet studeren en kan hij amper van zijn locatie in Drachten af. “We krijgen per week ongeveer 60 euro, één keertje met de trein is al veel te duur.’’
Sergei beschrijft hoe het met hem gaat: “Tijdens dit soort gesprekken kan ik heel spraakzaam worden, terwijl ik in de ochtend juist heel moe ben.” Over de lange wachttijd vertelt hij: “Ik vind het ongelofelijk dat de wet zo in elkaar mag zitten en ik geen idee heb wanneer mijn tweede gesprek zal plaatsvinden.”
Ironisch genoeg was de tweede reden dat hij naar Nederland kwam de ‘redelijke wachttijd’ hier. “Een kleine vertraging snap ik, maar meer dan twee maanden is niet normaal.” Nergens las Sergei dat het zo lang kon duren.
Een woordvoerster van de IND kan niet ingaan op de zaak van Sergei. Ze wijst erop dat het aanvragen van een BSN via daarvoor aangewezen gemeenten gaat en laat weten niets te kunnen vertellen over ‘eventuele wachttijden’. Op de vraag hoe ver Sergei zal gaan in zijn hongerstaking, antwoordt hij: “Ik ben voorbereid op allerlei situaties, zelfs de ergste.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Enkeltje Moskou is misschien beter voor deze gast met zijn brutale eisen.