Tegenwoordig hebben we overal een mening over, de informatiestroom is immers zodanig toegenomen dat ook overal iets van kunnen weten of snel kunnen opzoeken, mits we er enige interesse in hebben. We verkondigen die mening ook graag en zijn soms bereid die te vuur en te zwaard te verdedigen zeker als andersdenkenden twijfels gaan uiten over ons standpunt. Maar is ons standpunt vaak niet gewoon gebaseerd op wat we uit de media hebben vernomen , die we eventueel selectief volgen, juist door de enorme toename in het aantal mogelijke bronnen .
Zelf heb ik hier vast ook wel eens het standpunt verkondigd dat er minder verspild moet worden bij de (semi-) overheid en dan denk je al gauw aan de dubbele managementlagen bij zorg, onderwijs, huisvesting en noem maar op. Op dat standpunt krijg je in het algemeen weinig kritiek, zelfs de politiek is het er mee eens. Iedere week is er ook wel nieuws over een manager in die sector, die er een potje van heeft gemaakt. Dus het beeld is ontstaan dat er ‘daar’ en groot aantal fors overbetaalde managers zitten. Bovendien lijken ze zich ook voornamelijk bezig te houden met zelfverrijking, aankoop van foute derivaten en tegenwerking van de eigenlijke activiteiten door overbodige formulierenstromen en regelgeving. Een aantal jaren geleden heeft de overheid op basis van de toen waaiende neoliberale wind, gekozen voor marktwerking en schaalvergroting in een aantal sectoren, die dit niet gewend waren. In het bedrijfsleven betekent schaalvergroting minder overhead en meer efficiency in de feitelijke activiteiten, maar uiteraard is dit ook niet altijd succesvol. Bij de overheid lijkt zich standaard het omgekeerde hebben voorgedaan, veel meer overhead ten koste van de normale dienstverlening. Althans , persoonlijk zie ik zelden reportages of berichten over succesvol verlopen fusies. Maar hoe verloopt zoiets dan in de praktijk? Er wordt weer eens een grote (verplichte) fusie aangekondigd en wat gebeurt er vervolgens?. Het lijkt me te eenvoudig om te veronderstellen dat het (nieuwe) hoofdkantoor vanzelf volstroomt met nieuwe managers, die hun eigen salaris en takenpakket vaststellen op weg naar de volgende mislukking. Dus moet er een bestuur zijn dat een personeelsformatie vaststelt en invult op basis van hetgeen de uiteindelijke opdrachtgever ( de overheid) verwacht aan te verstrekken dienstverlening en informatievoorziening. Zijn die bestuurders dan vrijwel altijd onbekwaam of is het verwachtingspatroon van de overheid niet reëel, waardoor er voornamelijk kinderen met waterhoofden lijken te ontstaan. Zijn die managers soms in staat om er een zooitje van te maken omdat ze niet goed worden aangestuurd dan wel gecontroleerd en wie is daar dan vooral voor verantwoordelijk. Of wordt er misschien in de media (en de politiek) een te eenvoudig beeld geschetst om een duidelijke zondebok te kunnen aanwijzen en valt het in de praktijk nog wel mee? Iets om over na te denken in deze donkere decemberdagen?.
Op de vraag of hij zich zorgen maakte over mogelijke negatieve gevolgen van het short-register merkte de voorzitter van de AFM op dat het hier alleen ging om meer transparantie te bieden aan de markt. Dat de tijdelijke koersval van Imtech dan mede veroorzaakt zou kunnen zijn door mededelingen in dit register was zijn inziens dan ook geen verantwoordelijkheid van de AFM maar uitsluitend het gevolg van marktwerking. Is het ondenkbaar dan partijen met voldoende cash straks toch het register zullen gebruiken c.q. misbruiken om een (kleiner)bedrijf kapot te maken, door de shortpositie bewust te blijven vergroten om de markt te overtuigen dat er geen toekomst meer zit in dit fonds? Efficiënte marktwerking zal dit voorkomen, hoor ik al roepen, maar zit de echte macht niet gewoon bij degene met het meeste geld, die daardoor dus de langste adem heeft. Vreemd idee eigenlijk dat de invoering van het register niet meteen gepaard is gegaan met regelgeving waardoor de AFM tijdig en makkelijk kan ingrijpen indien er zich oneigenlijke situaties lijken voor te doen. Onderzoeken achteraf van de AFM in bijvoorbeeld gevallen van mogelijke voorkennis blonken meestal niet uit door voortvarendheid en heldere conclusies. Zou de slagkracht groter zijn als er hier is mis loopt of beter nog eerder, als er iets mis dreigt te lopen? Zijn er hier soms ook een aantal overbetaalde managers aan het werk gezet zonder dat ze een duidelijk omschreven opdracht hebben gekregen? Goede bedoelingen, waarbij alleen de toekomst zal leren in hoeverre die zullen leiden tot onbedoelde acties, we zullen het gaan meemaken.
Eigenlijk had ik eerder besloten om hier dit jaar niet meer te posten en zeker geen dagopening te verzorgen, maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan. Misschien speelt ook wel de gedachte mee dat het in 2013 wellicht niet meer mogelijk zal zijn, omdat de DD in de huidige vorm dan niet meer bestaat. Vandaag bleek ook immers weer nauwelijks belangstelling hier voor dit draadje Er is hier al genoeg geschreven over de traditie en de bijdragende toppers uit het verleden en op basis daarvan gepleit om die voort te zetten, dus daar hoef ik niets meer aan toe te voegen. Maar ook op dit punt vraag ik mij af: hoe is het zover kunnen komen? Gebruik van andere media door een nieuwe generatie beleggers, zijn er gewoon minder particuliere beleggers in de markt of zijn er ook op dit gebied zoveel nieuwe informatiebronnen bijgekomen, dat de tijd niet meer beschikbaar is. Wellicht is ook het onderwerp beleggen niet meer zo boeiend, omdat er zoveel andere onderwerpen zijn waarover in de koffiekamer kan worden gesproken. Afijn, een forum bestaat voor en door de deelnemers en als die wegblijven heeft het daardoor niet langer bestaansrecht. De keuze is gewoon aan u allen.
De beperkte agenda voor morgen:
De Nederlandsche Bank (NL) - Rentetermijnstructuur nov. 2012
Nationale bank van België (BE) - Loonkosten België
Verenigde Staten - Autoverkoop Verenigde Staten
11:00 Europese Unie - Industriële producenten prijzen - oktober
12:00 Frankrijk - Faillissementen Fra