Waar zijn cryptomunten wel veilig? Gouwe ouwe Zwitserse bankkluizen
Idealisten zoeken hun toevlucht in Zwitserse kluizen
Nu monsterdiefstallen van cryptomunten elkaar steeds sneller opvolgen, zoeken Bitcoin-idealisten hun toevlucht weer in een gouwe ouwe vorm van beveiliging: de Zwitserse bankkluis.
Door: Lisa van der Velden 31 juli 2017, 08:00
'Jeej cryptomunten!', schreef techsite Wired deze week sarcastisch. 'Ze zijn hip, vrij anoniem, en onderhevig aan redelijk frequente, verwoestende diefstallen.' Alleen deze maand al stalen kwaadwillenden tijdens twee verschillende cyberkraken 40 miljoen dollar aan ethers, de cryptomunten van het netwerk Ethereum, dat ook wel het jongere broertje van Bitcoin wordt genoemd.
Wired overdrijft niet: sinds 2014, toen de Japanse bitcoinbeurs Mt. Gox 460 miljoen dollar aan bitcoins verloor bij een cyberaanval, worden beurzen die virtueel geld verhandelen aan de lopende band gehackt.
Beurzen die virtueel geld verhandelen worden aan de lopende band gehackt
Inmiddels hebben de inbraken op deze beurzen het vertrouwen in cryptomunten behoorlijk aangetast. Zodanig zelfs, schrijft nieuwssite Quartz, dat de baas van spamfilterdienst BitBounce overweegt zijn virtuele munten op bijna antieke wijze veilig te stellen. Hij wil geld ophalen met de beursgang van zijn eigen cryptomunt (een zogeheten ICO, of Initial Coin Offering) en wil de munten die hij daarna overhoudt onderbrengen in een heuse Zwitserse bankkluis.
Nu zijn ontastbare cryptomunten, die alleen digitaal bestaan, zelf natuurlijk niet op te bergen, maar 'de sleutel', het wachtwoord dat de eigenaar toegang geeft tot het geld, is dat wel. Omdat hackers digitale portemonnees kunnen leegroven door deze lange rij tekens te stelen, kiezen steeds meer cryptohandelaren voor offline opslag van hun toegangscodes.
Hierbij worden sleutels ofwel opgeborgen op een digitale opslagplek die niet met het internet is verbonden (bijvoorbeeld een usb-stick of een dvd), ofwel ouderwets uitgeprint op papier en in diepe stalen kluizen bewaard. Bitcoinopslagbedrijf Xapo biedt klanten bijvoorbeeld de mogelijkheid hun virtuele vermogen op te slaan in ondergrondse kluizen, die rond de klok 'menselijke en automatische beveiliging' hebben. Sommige van die kluizen bevinden zich in een militaire bunker in de Zwitserse Alpen, andere liggen op geheime locaties op 'verschillende continenten'.
460 miljoen dollar aan bitcoins werd in 2014 van beurs Mt. Gox gestolen. Vandaag zou dezelfde hoeveelheid bitcoins zo'n 2 miljard dollar waard zijn.
'We hebben een fort gebouwd', belooft de website van Xapo. 'Wij zetten een nieuwe standaard in de bitcoinbeveiliging, en beschermen uw activa door gebruik te maken van mens, machine en zelfs een berg.' Zoveel borstklopperij over stalen kluizen zal in de bankenwereld vast voor enig gegniffel zorgen. De 'nieuwe standaard' die het hippe techvolk heeft ontdekt, gebruiken zij immers al sinds 1900.
Offline beveiliging is evenwel niet het enige aspect van de traditionele financiële sector waarmee virtuele-valutabedrijven te maken krijgen, hoe graag ze zich ook van die sector willen distantiëren. Zo maakte de Amerikaanse toezichthouder SEC naar aanleiding va de etherdiefstallen vorige week bekend dat ICO's, dus beursgangen in cryptomunten, gewoon onder het toezicht op de financiële markten vallen. Hierdoor moeten de uitgevers van effecten en cryptobeursplatformen zich registreren en aan dezelfde criteria voldoen als gewone bedrijven met gewone beursgangen (IPO's, of Initial Public Offerings).
De mogelijkheid dat cryptovaluta té succesvol worden zien financiële autoriteiten als bedreiging
Juist vanwege het feit dat handelaren in virtuele munten niet aan de zware en dure eisen hoefden te voldoen die aan traditionele beursgangen worden gesteld, waren ICO's zo lucratief voor 'cryptocowboys'. Die betalen beleggers uit in cryptomunten in plaats van aandelen, maar daar steekt de SEC nu dus een stokje voor. De toezichthouder wijst daarbij expliciet op de risico's van fraude, hacks en diefstal, en onderstreept dat gestolen virtuele munten vaak voorgoed verdwenen zijn.
Experts waarschuwen al langer dat ICO's zeepbellen in de markt veroorzaken en vergelijken de huidige gekte zelfs met de tulpenmanie in de Gouden Eeuw. Tulpenbollen waren toen op een gegeven moment evenveel waard als een Amsterdams grachtenpand, totdat de tulpenzeepbel in 1637 genadeloos uiteenspatte.
Voorstanders van cryptovaluta, ook wel Bitcoin-idealisten of -utopisten genoemd, doen dit soort waarschuwingen en de 'bemoeienis' van de SEC echter af als de reactie van een in het nauw gedreven kat. De mogelijkheid dat cryptovaluta té succesvol worden zien financiële autoriteiten, de traditionele bankenwereld en dan met name de centrale banken als een bedreiging. Over het 'echte geld' hebben zij controle, maar op virtuele valuta hebben ze tot nu toe bar weinig grip.
Dat er onder critici van virtuele valuta sprake is van enig leedvermaak over het feit dat cryptocowboys eveneens met toezicht te maken krijgen, blijkt in ieder geval uit een stuk van de Financial Times, die een serie parodiërende artikelen over ICO's schreef ('ICOmedy'). Nu ook cryptobedrijven zich aan de regels moeten houden, schrijft FT triomfantelijk, is het tijd dat 'techutopisten' zich inlezen in de marktstructuur. 'Veel plezier, techies!'