Een recht goedenavond allen.
Tijdens mijn alleraardigste wandeling van hedenmiddag, ontwaarde ik in de verte een stofwolk. Dat moet Declan zijn, dacht ik direct. Maar nee, het was Piet.
Nu moet U weten, Piet is samen met Raymond een van de twee postbodes van ons gehucht. Zij doen elk hun eigen postbodelijke rondes, waarbij Raymond de meest punctuele en Piet de snelste is. Met als gevolg dat Piet de extra taak heeft om per fiets te pendelen tussen het hoofdstedelijke en onze plaatselijke kruidenier, waar zoals U weet, Harm en Klaasje hun Postagentschap hebben. Piet mag dat nu eenmaal graag doen, die heeft wat met steden en post stempelen. Je hoort hem dan ook bij elke pedaalslag “postedorie, postedorie” mompelen.
Piet vroeg ik, terwijl ik de enorme bovenbenen bewonderde, welk een haast ?
Wel zei Piet, een spessial dellivverie voor het gemeentehuis. Is het werkelijk zei ik, bemerkend dat de man toch wel enigszins buiten adem was. Ja, vervolgde hij en het moet persoonlijk afgegeven worden. En na enig gerommel in een der zijtassen van zijn dienstrijwiel griste hij een pakket te voorschijn met daarop twee dikke stempels.
“ Uitslagen Gehuchtelijk Forensisch D N A Onderzoek“.
“Persoonlijk Afleveren Bij De Burgemeester “, las hij verder.
Zo zo Piet zei ik, gewichtige bedoening allemaal, wat hij direct beaamde. En, vroeg ik ? Ken je de Burgemeester Persoonlijk ? Nu proefde ik bij Piet toch enige aarzeling. Nah nee, keb hem weleens een hand gegeven, maar persoonlijk ? U begrijpt, beste lezer, dat het niet meer dan mijn plicht was deze buitenadem zijnde persoon te ontlasten van zijn taak. Piet zei ik, moet er niet aan denken dat je de gehele weg weer terug moet pendelen om in het hoofdstedelijke te vertellen dat je deze stempel “ Persoonlijk en Burgemeester “ niet goed hebt ingeschat. Piet keek eens achter zich en slaakte een diepe zucht. Weet je, vervolgde ik, moet er toch even langs, neem jij van mij nu eens een pintje in de Westminster Inn ( niets tegen Raymond zeggen natuurlijk ) en dan zorg ik dat het Persoonlijk bij de Burgemeester wordt gedellivvert.
Nou, daar had Piet wel oren naar.
“Ik wens niet gestoord te worden”, riep ik richting de keuken toen ik naar mijn werkkamer liep.
“Ook niet door het kreng ! “ Maar ik betwijfelde of dat gehoord was, alhoewel het is zo’n trouw beest. Is eigenlijk altijd welkom. Maar ik dwaal af.
Voorzichtig haalde ik een grote stapel vellen met daarop wat leek op streepjescode te voorschijn. Allemaal korte streepjes onder en naast elkaar. Meteen herkende ik de bekende namen van de inwoners van dit gehucht. Beur Beets Wishdom Declan Jip Mar1. Wat ?? Mar1. Het ging toch alleen om de mannelijke inwoners ?
Even de begeleidende brief erbij pakken.
Naar aanleiding van bla bla bla Burgemeester, alle inwoners bla bla bla wegens personeel tekort forensisch departement bla bla moet de Burgemeester zelf de gelijkenis cq overeenkomsten zoeken bla bla bla.
Wat een suffe, dacht ik, heeft ie opdracht gegeven alle inwoners een DNA monster te laten afnemen?
Eens even kijken hoe je zo,n vergelijk moet maken, aha hier staat het. Het belastend DNA materiaal dient in het licht bla bla bla bla niet belastend materiaal. Nah, dat was duidelijk, aan het werk dus. Met potloot begon ik de streepjes code van de diverse personen vakkundig bij te werken. Dit vroeg toch wel enige nauwkeurigheid, aangezien onze burgervader een oog voor detail heeft. Maar na een uurtje of twee noeste arbeid kon ik kon met trots vaststellen dat onze Burgervader straks niet anders kon concluderen dat Piet de zuster is van Raymond, Harm met zijn Oma is getrouwd, de Bakkersdochter eigenlijk de Slagersdochter en dat Mar1 een kerel is. Enz enz.
Met gepaste voldoening ging ik op weg naar het gemeentehuis.
Maar warempel, daar aangekomen zie ik toch Gretha met Hendrik de slagersjongen de trappen van het gemeentehuis afdalen. Vrolijk naar me zwaaiend riep Gretha, “ we hebben ons verloofd”. Ik keek verbouwereerd om me heen. Jaahaa zei de gemeentebode, die weer een nieuwe gelegenheid had om te vlaggen: Ze hadden al een tijdje stiekem iets met elkaar. “hij is de vader” fluisterde ie me toe.
Nah, daar stond ik dan met mijn genetisch gemanipuleerde pakket.
Rechtsomkeer maar.
Ben de rest van de middag bezig geweest met gummen.