Ja, ik heb wel een idee.
Maar eerst nog even het volgende. Ik heb met de cijfers van afgelopen vrijdag een overzicht gemaakt van de single factor strategieën die per index het beste scoren. Hiervoor heb ik het gemiddelde rendement van de beste 10 vergeleken met de slechtste 10.
Een strategie kan toegepast worden op voorwaarde dat de beste score groter is dan het gemiddelde van de gehele index en de slechtste score kleiner is dan het gemiddelde.
De uitslag.
FTSE 52w% H M L : 46,5 22,9 7,2
DAX 52w% H M L : 22,2 16,9 6,4
CAC E/P H M L : 36,1 25,3 19,9
BEL20 B/M H M L : 27,6 17,5 7,4
De AEX, AMX, ASCX (met 63 aandelen) scoort voor de E/P strategie het best : H M L 27,8 23,8 22,8. Maar de beste score is nauwelijks beter dan de slechtste. En dat geldt bij de AEX combi ook voor de Div/p en E/P strategie.
De BEL20 is het meest recalcitrant. Zij levert bij zowel de 52w% change als bij de E/P strategie bij de laagste scores voor de indicatoren het beste resultaat en bij de beste scores het beste resultaat.
Dit alles onderschrijft de eerdere bevindingen dat niet 1 single factor een goed criterium is voor alle indexen gezamenlijk. Maar ook nu moet ik weer benadrukken dat dit slechts een bewering is op een enkele toets met gegevens van 1 jaar.
Een strategie snijdt pas hout als hij over meerdere jaren per jaar in een aantal gevallen tot dezelfde uitkomsten leidt (kwantitatief model). Of in een regressiemodel tot betrouwbare voorspellingen leidt (statistisch model).
Haugen en Baker stellen dat geen enkele individuele factor tot een voldoende voorspelling van toekomstige rendementen kan leiden.
(wordt vervolgd)