Poeh,poeh. Alles leuk en wel met de verruiming van de openingstijd, men let nl. meer op de portomonnee, crisis, dus sneller schenken, iets minder in de glaasjes, de ver over datum zijnde niet-okay pinda's gratis aanbieden bij grote bestellingen, maar de maatregel die Brechtje het meeste opbrak was toch wel met nog hogere hakken bedienen. Oei,oei wat een rugpijn en de onzichtbare hand die bij het afsluiten van de Inn altijd haar rug streelde en daarmee al haar pijn en zorgen als sneeuw voor de zon deed verdwijnen liet ook nog eens verstek gaan.
Wat heb ik toch een kortzichtige bazin, dacht Brechtje. Deze maatregelen zullen niet helpen,de interessesfeer ligt momenteel buiten de Inn. Er gebeuren allerlei vreemde dingen. 't Is een komen en gaan bij de keurslager, zelfs mensen die normaal bij de achteruitgang van het abottoir hun vlees opscharrelen gaan met opgeheven hoofd bij hem naar binnen. De burgemeester probeert met alle macht zijn autoriteit te behouden, maar ja als men meent zonder afspraak zijn tijd in beslag te kunnen nemen betekent dat toch een flinke stap op 't pad van het einde van de rit.
Wat de mensen nog het meest intrigeert is 't vlaggen bij het gemeentehuis, wordt het zegevierend of toch halfstok.........
Ach, kijk mijn lievelingsgast nou eens met geknikt hoofd op zijn gekruiste armen liggen,weer teveel gedronken. Wat mompelt hij nou toch? Niet meer in sprookjes geloven,alleen maar gezeur,ik moet eigenlijk naar bed. Sjonge, dacht Brechtje, als deze heer nou ook al de moed op gaat geven, hoe moet 't dan met de anderen?
Al twijfelend begon Brechtje maar vast op te ruimen, geplaagd door een dilemma, opdracht is gewoon doorschenken, maar liever legde zij een warme deken over de murmelende man heen.
Hee, ik hoor iemand in 't portaal, de bazin of toch nog een late klant?