Gezien de winsttaxaties (WPA '23 €3, WPA '24 €4 -mits kartelverhaal met een sisser afloopt-) en het magere dividend vroeg ik me al langer af wat DSM op koersen ver boven de €100 deed. Te meer daar de balans volgens mij weer aardig is leeggetrokken na de additionele miljarden die, bovenop het stevige aandelenpakket, aan de verkopende partij zijn betaald en vorig jaar maar weer eens pijnlijk is gebleken dat DSM helemaal niet zo ongevoelig is voor de economische cycli als de astronomische waardering wilde doen geloven.
Hoewel de recente stevige dagelijkse dalingen mijn aandacht hebben getrokken, leert mijn rekenmachine mij dat ik stevig op mijn handen moet blijven zitten; gezien alle onzekerheden en het nog steeds beperkte dividendrendement bij een hoge pay-out ratio (taxatie €2,20 over 2023 en €2,45 over 2024) vind ik een koers van €60-€75 al ruim voldoende betaald (€60 = 20x de winsttaxatie voor dit jaar en 15x de gehoopte winst voor volgend jaar, dividendrendement een procent of 3 a 4).
Ik heb overigens enkele tientjes geleden al aangegeven niets van de waardering voor DSM te begrijpen. Zoals hierboven door Chief P opgemerkt kan de verkoopdruk in principe ook niet van de familie Firmenich komen, hoewel het geweld waarmee de koers is afgekomen mij daar wel even aan deed denken. Ik neem daarbij trouwens aan dat allerlei OTC-termijnconstructies met zakenbanken of het kopen van grote hoeveelheden puts in deze ook niet zijn toegestaan.
Resteert de conclusie dat de markt kennelijk eindelijk ook tot het besef is gekomen dat DSM niet de heilige graal is waar 40-50x de winst voor moet worden betaald, maar dat het een gedeeltelijk cyclisch bedrijf is, dat zeer slecht scoort op corporate governance (blind peperdure overnames doen zonder enige restricties) en waarvan de toekomst met grote onzekerheid (kartelonderzoek) is omgeven.