Karel Martel schreef op 31 januari 2021 20:35:
Volgens art. 3.84 BW is voor eigendomsoverdracht van een goed, bijv. een aandeel, vereist:
1. Bevoegdheid tot beschikken.
2.Titel, bijv. een contract.
3. Levering, dus zonder levering geen eigendomsoverdracht.
Het rechtssysteem in de USA zal hierin niet of nauwelijks verschillen.
Hoe gaat het short gaan in zijn werk?
Er zijn meerdere mogelijkheden:
1. De klassieke manier.
De shortist verkoopt aandelen, waarover hij niet beschikt, met het beding van levering op een bepaalde termijn.
De shortist verwacht de beschikking over de aandelen te verkrijgen binnen de bedoelde leveringstermijn tegen een prijs, die lager is dan de prijs van de verkoop, zodat hij aan zijn leveringsverplichting (uitgesteld conform het beding van levering op termijn) kan voldoen en zo zijn winst kan realiseren.
Genoemd verkrijgen kan plaats vinden door koop met levering of door lenen, leasen, huren (verder: lenen).
2. De shortist schrijft call opties zonder te beschikken over de aandelen, die gecalled kunnen worden.
De shortist verwacht dat hij de geschreven call opties kan terugkopen voor een lager bedrag dan het schrijven heeft opgebracht.
3. De shortist leent aandelen en verkoopt en levert deze aandelen aan de koper.
Na ommekomst van de leentermijn moet hij de aandelen terugleveren aan de uitlener.
De shortist verwacht de aandelen te zullen verkrijgen tegen een lagere prijs dan de prijs van de verkoop en tevens de kosten van het lenen goed te maken.
4. Andere.
Voor het geval dat de prijs van het aandeel, tegen de verwachting van de shortist, stijgt, loopt de shortist koersverliezen op en kosten van lenen, incl. (insolventie)verzekering.
Het risico dat de shortist loopt is enorm. Immers, in theorie kan de prijs van een aandeel onbeperkt stijgen. Dit laatste zal vaak het geval zijn als de shortist niet aan zijn leveringsverplichting kan voldoen en zulks in de markt bekend is. De shortist is dan "gecornerd".
Wie leent aandelen uit aan shortisten in een dergelijke situatie en tegen welke vergoeding?
GameStop.
De kleine man, die zich de eigendom van aandelen GameStop heeft verworven, heeft in de regel een beperkt risico genomen. Hij kan niet meer verliezen dan zijn inleg en gelet op de marktomstandigheden bestaat de kans dat de waarde van zijn inleg verveelvoudigt.
Hij is bereid zijn inleg te verliezen, omdat hij nu "wraak" kan nemen op de woke "smart" boys, die hem, zijn ouders en zijn familie tientallen jaren hebben geplunderd.
De woke "smart" boys hebben een shortpositie ingenomen, die 140% van de uitstaande aandelen in GameStop betreft. De woke "smart" boys zullen daarom "nooit" aan hun verplichtingen uit de shortpositie kunnen voldoen. Anders gezegd: de woke "smart" boys hebben zichzelf willens en wetens gecornerd: de hubris ten top!
In deze omstandigheden krijsen de woke "smart" boys en de woke media dat de kleine man moet worden beroofd van zijn rechten, zulks om hem tegen zichzelf te beschermen.
De kleine man mag de aandelen niet meer kopen doch alleen verkopen.
Verkopen aan wie?
Ja hoor, aan de Uebermenschen, die wel mogen kopen: de woke "smart" boys!.
Nog meer onrechtmatige discriminatie ten nadele van de kleine man en ten voordele van de woke "smart" boys is niet denkbaar.
In werkelijkheid zoeken de woke "smart" boys bescherming tegen de toestand waarin zij zichzelf hebben gebracht. Geen middel gaat hen hierin te ver, ze liegen en bedriegen er op los en zij doen dit "om de kleine man tegen zichzelf te beschermen" maar niet heus.
De vrije markt moet nu zijn werk doen door de "smart" boys, die in onmetelijke hubris absurde risico"s hebben genomen, te plaatsen waar zij thuis horen namelijk in failissement.
Arcadis.
De shortisten in Arcadis zijn niet te vergelijken met de woke "smart" boys. Het gaat hier waarschijnlijk om bejaarde Engelse heren, die de toestand van Arcadis op afstand en met vertraging volgen.( De shortpositie betreft minder dan 10% van de uitstaande aandelen).Zo zal hen ontgaan zijn dat Arcadis er tegenwoordig goed voorstaat en dat in het bestuur personen zijn opgenomen , die zelfs kunnen rekenen.
Toch kunnen Nederlandse beleggers van deze toestand gebruik maken.
Immers, de shortisten zullen circa 6 miljoen aandelen moeten leveren, waarover zij niet beschikken.
Gelet op de omzet op de beurs is dit geen sine cure.
Wat als Nederlandse beleggers in Arcadis een paar maanden in verkoopstaking gaan?
Het lijkt een schot voor open doel.
Overigens is ondergetekende van mening dat het handels technische instrument van shortgaan in volle omvang gehandhaafd moet worden, omdat hieraan handels technische voordelen zijn verbonden, die kostenverlagend werken. Ingrijpen in de vrije markt door autoriteiten leidt per definitie tot catastrofes, omdat in dat geval politici, journalisten en andere ondeskundigen zich meester zullen maken van het geheel en het beter zullen weten dan de markt.
Marktwerking zal de door hubris bevangen Uebermenschen het faillissement indrijven en zo hoort het ook.
Karel Martel