Aan het einde van het strand is een kinderspeelplaatsje, met een wat mossige midgetgolfbaan en wat vertrapte trampolines. Je zou er rust verwachten, maar de laatste tijd is er het nodige geschreeuw en baldadigheid. Niet alleen wijkagent Henk, maar ook de omwonenden worden er moedeloos van.
Zo verliest ons mooie dorp langzaam haar glans en het strand een groeiend deel van de gasten. Al trekken ze er elders in het dorp gelukkig zo min mogelijk van aan.
Het is natuurlijk een symptoom van verveling. Per maand noteer ik de belangrijkste gebeurtenissen en kom over mei niet verder dan “Trump doet iets doms, Gala zakt wat weg”. Je kunt wel weten dat de dorpsfestiviteiten pas later dit jaar geagendeerd zijn, maar geduld is niet ieder gegeven en respect helaas evenmin.
Enfin een nieuwe maand geeft wellicht nieuwe kansen. Een ieder weer veel geluk en wijsheid toegewenst!