EU-Importheffingen (Safeguards) verlengd!
Tot verrassing van velen maakte de EU-Commissie medio juni bekend de sinds 2018 geldende importheffingen voor staal met 3 jaar te willen verlengen en worden de importquota’s met 3 % verruimd. De Commissie is ook nog voornemens een anti-dumping onderzoek te gaan verrichten naar Sendzimir verzinkt Turks en Russisch importmateriaal. Het besluit van de Commissie betekende een tegenvaller voor vele handelaren, servicecenters en verbruikers, omdat men eerder een beslissing verwachtte richting gedeeltelijke of volledige intrekking van de maatregelen. Dit alles vanwege de heersende enorme schaarste van diverse soorten walsproducten, alsmede de exorbitante prijsstijgingen van de afgelopen periode.
De marktleider in Europa, ArcelorMittal, verhoogde immers maandenlang de basisprijzen voor warmgewalste, koudgewalste en Sendzimir verzinkte rollen staal met honderden Euro’s, terwijl andere producenten dit voorbeeld maar graag volgden. Eind mei kondigde ArcelorMittal voor warmgewalste rollen staal wederom een stijging aan, ditmaal van € 20, waarmee de officiële basisprijs op € 1170 per ton kwam. Deels waren die verhogingen begrijpelijk vanwege fors gestegen grondstofprijzen. Anderzijds echter kon men in de staalmarkt toch niet aan de indruk ontkomen dat de tekorten aan staalproducten door de producenten zelf veroorzaakt werden. Zo ging al enige weken het gerucht rond, dat de fabrieken voor Europese afnemers lange levertijden hadden, terwijl wel tegelijkertijd de Amerikaanse markt binnen kortere termijnen bediend werd. Die Amerikaanse afzetmarkt is prijstechnisch gezien, zelfs met de vigerende importheffingen, inderdaad interessant. Voor warmgewalste rollen bijvoorbeeld wordt ca. $ 1700 (~ € 1400) per ton betaald. Vele staalafnemers vrezen nu dat door de verlenging van de Safeguards maatregelen staalprijzen binnen de EU de Europese staalmakers vanwege de min of meer concurrentieloze omstandigheden nog meer prijsverhogingen zullen proberen door te voeren. Mogelijke prijsstijgingen zouden echter ook door andere oorzaken kunnen worden verklaard. De ijzererts prijzen zijn namelijk, na enige weken tot rust te zijn gekomen, weer aan het stijgen. Onlangs werd bij een contract voor september $ 195 per ton geboden, wat een stijging met 5,9% betekende en de hoogste notering sinds medio mei betekende. De benchmark voor 62% Fe ijzererts is in 4 weken tijd gestegen naar 217 US Dollar. Deze week nog werd deze kwaliteit zelfs al voor $ 221,5 verhandeld.
De oorzaak van deze stijging wordt verklaard door een sterkere vraag uit China. De voorraad in de Chinese havens was op het laagste niveau sinds 4 maanden en ook de aanvoer nam af. De markt is dan ook bezorgd over het actueel lage aanbod van ijzererts. Die bezorgdheid nam nog eens toe toen bekend werd dat Vale, met jaarlijks een omzet van meer dan 300 miljoen ton ijzererts, een van de grootste leveranciers, uit veiligheidsoverwegingen de productie in 2 mijnen in Brazilië stilgelegd heeft, waardoor er nog minder materiaal aangeboden wordt. De grotere vraag naar ijzererts vanuit China is weer te verklaren doordat Chinese staalmakers op volle toeren draaien en bovendien de nationale overheid de stringente maatregelen voor staalfabrieken, die fors geïnvesteerd hebben in het milieuvriendelijker staal produceren, wat verruimd hebben. Naast duurder geworden ijzererts vlogen ook de prijzen voor schroot omhoog. In mei werd in Duitsland zelfs € 475 per ton betaald.
In Europa beweren veel fabrieken voor leveringen in het 3e en 4e kwartaal nog steeds slechts beperkte capaciteiten ter beschikking te hebben. Enkele Duitse producenten bijvoorbeeld leveren hun vaste afnemers tot wel 50% minder dan de traditionele hoeveelheden. Aanvragen van mogelijk nieuwe klanten worden bij voorbaat al afgewezen. Een Zuid-Europese fabriek beweert zelfs dit jaar helemaal geen warmgewalste rollen meer te kunnen leveren aan afnemers in Noord-Europa vanwege capaciteitsproblemen. Ook de verruiming van 3% bij de importquotes, zoals bovenstaand genoemd, zet geen zoden aan de dijk, zo vinden veel afnemers. Met andere woorden: zoals het er nu uitziet zal de schaarste aan materiaal nog wel aanhouden. Enige verlichting is er ontstaan doordat de automobielindustrie, vanwege het tekort aan halfgeleiders, haar productie wat heeft moeten beperken. Hierdoor kwamen handelaren en servicecenters in de gelegenheid staalproducten, die oorspronkelijk bestemd waren voor de auto-industrie, te kunnen verkopen aan andere sectoren. Echter niet alle vrijgekomen automobielkwaliteiten kunnen in andere producten worden toegepast, dus dat is geen structurele oplossing voor de materiaal schaarste. Ook wordt hier en daar wat materiaal op de spotmarkt aangeboden, zij het tegen enorm hoge prijzen. Ter illustratie van de schaarste: in april 2020 bedroeg de gemiddeld omloopsnelheid van een voorraadartikel bij de servicecenters binnen de EU 142 dagen. In april 2021 is dat gedaald naar 62 dagen.
De hausse op de markt, zoals de heerste in de afgelopen maanden, lijkt echter wel wat te zijn gekalmeerd. Vermoedelijk hebben veel afnemers vanwege de lange levertijden èn de schaarste in de markt zich snel en voor een langere periode ingedekt. Daarmee heeft men wellicht het risico vermeden dat de eigen productie op termijn stil zou komen te vallen vanwege gebrek aan materiaal en voorkwam men daarmee tegelijkertijd het moeten aankopen van mogelijk nog duurder materiaal.
Met de naderende vakanties zal naar verwachting die hausse niet snel terugkomen, maar indien de schaarste aanhoudt zal in augustus of september de vraag weer gaan stijgen, zo verwacht men.
In de editie van het StaalJournaal van mei spraken we nog voorzichtig over de mogelijkheid, dat de staalprijzen niet zouden gaan dalen. Gezien echter de continuering van de Europese importbeperkingen, de huidige lange levertijden, de heersende schaarste aan materiaal, de stijgende grondstofprijzen en de vooralsnog beperkte productiecapaciteiten zijn verdere prijsstijgingen nu juist niet uit te sluiten.