rene l schreef op 12 april 2021 10:27:
[...]
Ik heb je hele verhaal een paar keer doorgelezen izdp, ik kan er geen touw aan vastknopen, en snap er eerlijk gezegd geen biet van.
Zelf heb ik het vermoeden dat je met veel oud zeer opgezadeld zit en niet meegegaan bent met de tijd.
Ja, er is door de decennia heen veel veranderd in het boerenleven.
In de tijd van mijn opa was het een heel stuk éénvoudiger, een gemengd bedrijf, self-supporting en uiteraard koehandel, en nog niet gemangeld door de steeds wisselende regelgeving van de ambtenaren gestuurd door Brussel.
Mijn opa boerde altijd goed en hij was heel vooruitstrevend.
En gek genoeg, mijn oudste neef haalde op de MLS alleen maar negens en tienen zonder er al te veel voor hoeven te doen.
Opa snapte het, hij wilde graag dat zijn oudste kleinkind ging studeren in Wageningen, hij wilde hem graag de kans geven die hij zelf niet kreeg.
Maar mijn tante wilde dit niet, haar zoon was in haar ogen de troonopvolger die de boerderij over moest nemen.
Zij kreeg haar zin, ik heb het nooit meegekregen maar waarschijnlijk zijn er wel de nodige woorden gevallen.
M'n nichtje snapte het ook, op jonge leeftijd heeft ze haar koffers gepakt en is richting het wilde westen getrokken waar ze uiteindelijk met een Hagenees getrouwd is.
M'n jongste neef, een paar maand ouder dan ik, vond de boerderij ook maar niks.
Melken zag hij als dwangarbeid, en in de varkensschuur vond hij het maar stinken.
Een beetje trekker rijden wilde hij nog wel, maar liever drukte hij zich.
Ik weet het nog, hij trok er liever op uit in zijn 6V Opel Commodore en hij verhuisde naar de stad en zat het liefst in het weekend met mij in de kroeg of een discotheek.
Opa liet mijn neef steeds meer zelf bepalen met hoe hij verder wilde, m'n oom werkt ook op het bedrijf mee, hij was heel erg aardig maar niet iemand die het wiel uitgevonden had.
Ik weet het nog, de melkstal moest tegen de vlakte en vernieuwd worden.
Opa gaf het advies om een melkcaroussel te nemen met melkrobots.
M'n neef is wekenlang aan het rekenen gegaan, hij durfde het niet aan, hij schrok van de investeringen, zou het allemaal wel terugverdiend gaan worden.
Hij was geen echte ondernemer met visie, en alles bleef min of meer bij het oude.
En nu vele jaren later loopt hij ook op zijn laatste benen, richting het pensioen, jarenlang gemangeld door de overheid met de steeds wisselde regelgeving, om gek van te worden, en geen opvolgers.
Constant achter de feiten aanlopen, het heeft hem al heel veel geld gekost zonder dat het rendement gebracht heeft.
En zo gaat het in het leven izdp, opa snapte het al, hij heeft mijn neef de kans willen geven om door te studeren, en wie weet, misschien had er voor hem zelfs nog wel een baan ingezeten bij de overheid.
Maar zo gaat het, mensen die niet vooruitstrevend denken worden vaak ambtenaar.
Zelf ben ik blij dat mijn tante de oudere zus van mijn moeder was, want stel je toch eens voor, als boer moet je 7 dagen in de week werken en regelmatig moet je ook 's nachts je bed uit.
En als ik het zo eens bekijk, mijn nichtje en haar Hagenees hadden de boerderij eigenlijk over moeten nemen.
Twee doortastende types, en hun jongste zoon is ook weer zo'n type die zich de kaas niet van het brood laat eten.
Maar mijn neef kent het begrip opgeven niet, hij zal doorgaan tot zijn dood, er valt met hem hierover niet te praten.
En izdp, zoals mijn opa zei, je kunt nog zoveel land hebben, als je dood bent dan heb je aan een paar vierkante meter voldoende.