Voor zover ik het heb gelezen ging het om een vrouw met een vergevorderde dementie, die pijn leed.
Zij had toen zij nog tot oordelen in staat was een euthanasie verklaring ondertekend, en had een goed contact met haar arts.
De arts en anderen vonden de toestand van de vrouw een te ernstig lijden, om niet aan haar wens te voldoen.
De complicerende factor schijnt te zijn geweest, dat de vrouw op het laatste moment ging tegenstribbelen en dat dus de laatste ogenblikken niet soepel verliepen.
Voor zover mij bekend, verloopt het beeindigen van het leven, in bijvoorbeeld de tehuizen, dit om euthanasie te vermijden, door middel van morfine in steeds hoger dosis. Euthanasie is dan een middel waar DIRECT de dood op volgt, en met het toedienen van een steeds hogere dosis morfine, is de persoon in 3 dagen dan dood, onder steeds minder bewustzijn.
Alleen schijnt deze methode niet altijd goed te lukken, in de zin dat de persoon in die 3 dagen nog altijd vreselijke pijnen lijdt, bij kanker bijvoorbeeld.
Rechters hebben hier weinig aan bij te dragen. Wij hebben de artsen met deze klus opgezadeld.
Dat is een noodoplossing mijns inziens.
Voor iedereen is dit een emotionele daad. Het lijkt mij geen vanzelfsprekendheid dat een arts het dan maar moet doen.
En dan als je het dan doet, je ook nog voor de rechter te moeten verantwoorden? Wat denkt zo'n papieren held wel wie hij is.