Opinieblad de Groene Amsterdammer wijdt in haar jongste nummer een lijvig artikel aan de Autoriteit Financiële Markten. Op basis van vijf maanden intensief onderzoek naar de werkwijze van de AFM in drie van de belangrijkste dossiers – woekerpolissen, rentederivaten en accou...
“We troffen een toezichthouder die ontstaan is vanuit de financiële sector, die vol zit met ex-bankiers en ex-accountants, en het liefst samen met de sector naar oplossingen zoekt. Een toezichthouder met beperkte capaciteit en wil om harde maatregelen te nemen. Die bovendien door het ministerie van Financiën wordt teruggefloten als ze niet doet wat het ministerie wil”, aldus het artikel. “De onafhankelijke financiële waakhond die burgers beschermt tegen hebzuchtige verzekeraars en banken? Dat is een sprookje, bedoeld om ons beter te doen slapen. Totdat de bank u, bijvoorbeeld, een rentederivaat verkoopt.”
Onthutsend
Over de woekerpolisaffaire schrijft de Groene Amsterdammer onder andere. “De onthutsende tussenstand na ruim twee decennia woekerpolisaffaire: miljoenen gedupeerden zijn afgescheept met een fractie van hun inleg, honderdduizenden mensen zitten met een pensioengat of restschuld voor hun hypotheek, en tienduizenden weten nog steeds niet wat ze aanmoeten met hun polis. ‘Zijn de verzekeraars nu weggekomen met bedrog, is er niemand die ze straft?’ vragen wij een ex-AFM’er betrokken bij het woekerpolisdossier. ‘Ze worden voor een deel gestraft’, antwoordt hij, ‘via de claims, de rechtszaken.’ Hij is even stil. Dan voegt hij toe: ‘Echt een straf-straf is dat uiteraard niet.’”
Dialoog
Volgens de auteurs praat de AFM liever dan dat ze slaat. “De toezichthouder verkiest consequent ‘normoverdragende gesprekken’ boven ‘formele maatregelen’ als boetes en aangiftes. En nog liever dan dat zij normoverdragende gesprekken voert, staat zij gewoon ‘in dialoog’ met de sector.” Uit het gehele onderzoek blijkt dat de AFM heilig gelooft in zelfregulering van de sector, in dialoog en samenwerking. Uit het artikel: “Zowel bij de falende accountants als de rentederivaten legde de AFM ondanks puberaal gedrag de verantwoordelijkheid bij de sector. Als die zelf met oplossingen komt, vindt ze dat beter voor iedereen. Ook als de toezichthouder wel mandaat heeft, straft ze maar beperkt. Waar de kleine partijen zoals financieel adviseurs nog wel hard aangepakt worden, blijft dat bij de banken, verzekeraars en Big Four-accountants een ultimum remedium. Gedupeerde burgers of kleine ondernemers zijn daardoor gedwongen hun gelijk via de rechter te halen. Zij moesten het bij de woekerpolissen en rentederivaten zonder een duidelijk oordeel van de AFM doen.”
Bondgenoot
De auteurs schrijven: “Opgericht als marktmeester door het ministerie van Financiën is de AFM nog steeds meer de bondgenoot van financiële instellingen dan een waakhond van de burger. Samen met het ministerie – de afgelopen jaren ook grootaandeelhouder van banken en verzekeraars – doet ze er alles aan om de geloofwaardigheid van de sector overeind te houden. Als toezichthouder is de AFM de leverancier van die geloofwaardigheid. Zij is degene die met gezag kan zeggen dat alles in orde is. Of, als er iets mis is, dat daar hard aan wordt gewerkt