Ik kom uit gewoon doorsnee gezin. Moeder thuis voor de kinderen zorgen en vader met een kantoorbaan voor de centjes zorgen. Moeder kon heel veel doen met de centjes. Altijd goed te eten gehad, netjes gekleed en toen ik ging werken kreeg ik al gauw te horen, dat wanneer ik één gulden had en maar hooguit 90 cent van uit mocht geven. Nooit kopen op afbetaling, dan betaal je het dubbelle, dus eerst sparen voor je iets koopt. Na de handels ULO op 16 jarige leeftijd gaan werken. Nu zag ik iedere maand de huisbaas (een particuliere pandjesbaas) langs komen in een mooie auto voor die tijd om de huur op te halen en dacht toen al, hoe krijgt hij dat voor elkaar. Toch na mijn trouwen aangevangen met een sociale huurwoning die maar eventjes 35% van mijn netto inkomen op soupeerde. En dat bedrag gooide ik dus eigenlijk iedere maand in de prullenmand. En ja hoor, ik ging wat meer verdienen en met een subsidie mijn eerste huis gekocht, met ook natuurlijk dat verhaal dat de belasting mee betaalde door de aftrek belasting op de hypotheekrente. Ik ging eens nadenken en dacht, ja daar maken ze je wel lekker mee dat je van iedere gulden rente 40 cent terug krijgt, maar dan betaal je nog altijd 60 cent en hoe kan ik die in eigen zak houden. Extra af gaan lossen en in die tijd gingen de salarissen wel ieder jaar flink omhoog en zodra ik een tantième kreeg heb ik die gebruikt om extra af te lossen. Resultaat, mijn eerste koophuis was in 10 jaar betaald en hypotheekvrij. Daar 25 jaar in gewoond en toen een veel groter vrijstaand huis (een droom werd werkelijkheid) met grote tuin gekocht, zonder hypotheek, dus cash betaald en daar woon ik dan ook al meer dan 20 jaar. Ik woon dus al meer dan 35 jaar gratis, op wat onderhoudskosten en WOZ-belasting na, maar dat is en peulenschilletje vergeleken met huren en of hypotheeklasten.
Ik heb het mijn kinderen het ook zo laten doen en daar herhaalt zich de geschiedenis, alhoewel die nog wel werken. Verder heb ik wat onroerend goed (kleine luxe flatjes) in bezit waar o.a. kleinkinderen in wonen. Die flatjes bezit ik ook al 25 jaar en werden eerst bewoond door o.a. mijn ouders, die er nu niet meer zijn, vandaar dat de kleinkinderen erin konden gaan. Is een mooi bezit zo en uiteindelijk blijft alles in de familie en geen huisbaas, bank of hypotheekgever die er een stuiver aan heeft kunnen verdienen.
En ben ik dan zo hooggeleerd? Nee hoor, gewoon simpel denken en doen. Ik heb zoals aangegeven alleen maar 3 jaar ULO en in avonduren Engelse en Duitse Handelscorrespondentiediploma's gehaald. En Frans heb ik zelf geleerd en ik daar kan ik redelijk mee uit de voeten om mij verstaanbaar te maken. En ik handel graag. Eerst in (niet lachen) postzegels en in 1970 op aandelen over gegaan met een startkapitaal van 10.000 gulden. Die was ik overigens binnen een jaar voor 80% kwijt. Toen enkele jaren niets gedaan en toen toch weer met wat spaargeld begonnen en daarna is het redelijk gegaan. Grootste klappen in jaren 1994 tot 1998. Toen kon je niet verliezen, hooguit had je een aandeel dat minder in koers opliep dan een ander. In 1998 alles verkocht en daar dat grote huis van gekocht en laat nu een jaar later de beurs helemaal in elkaar klappen. Dus door de aankoop van dat huis de dans van grote verliezen ontsprongen.
Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik in Nederland een gelukkig mens ben met een lieve vrouw en kinderen en kleinkinderen vlak bij mij. Ik wil ze geen week missen!