fd.nl/
Lachen om May, Davis en Johnson is leuk; de brexit is echter geen klucht, maar een drama, zeker voor Nederland
Last van neerslachtigheid, nu de herfst al zo vroeg lijkt in te treden? Er is een remedie: dompel je zelf een dagdeel onder in de Britse politiek en vermaak je met de strapatsen van de hoofdrolspelers van de brexit. Je wordt er gegarandeerd vrolijk van.
Luister bijvoorbeeld naar de Britse brexitonderhandelaar David Davis, die verslag doet in het Lagerhuis van weer een vruchteloze overlegronde met EU-onderhandelaar Michel Barnier. Davis zegt ter verdediging: 'Niemand heeft ooit beweerd dat de onderhandelingen simpel of eenvoudig zouden zijn.'
Bijzonder komisch, want dat beweerden de voorstanders van de brexit voorafgaande aan het referendum juist wel. Het internet staat vol met citaten van Davis zelf en zijn medestanders over het gemak en de snelheid waarmee het Verenigd Koninkrijk uit de EU zou kunnen stappen. De EU zou bij de Britten smeken om een deal en de boel zou ‘in een middag, bij een kopje koffie’ kunnen worden geregeld. Het blijkt toch iets ingewikkelder; na maanden onderhandelen is er eigenlijk nog geen enkele vooruitgang geboekt.
'Arrogante apparatsjiks'
Ook grappig: de Britten proberen de schuld daarvan Europa in de schoenen te schuiven. Britse politici klagen over de ‘weinig flexibele houding’ van de EU en vinden dat de Europese onderhandelaars wel wat meer rekening zouden mogen houden met de Britse belangen. Een deel van de Britse pers voedt dit gevoel van onrecht met koppen als 'Wie denken die arrogante EU-apparatsjiks Juncker en Barnier wel dat ze zijn?' Maar in Brussel wacht men nog altijd op consistente en uitvoerbare voorstellen van de Britten, zodat er eindelijk eens echt onderhandeld kan worden.
Maar de Britse regering is diep verdeeld over de keuze tussen een harde en een zachte brexit en premier Theresa May ontbeert na de mislukte verkiezingen het gezag om daar iets aan te doen. De clowneske minister van buitenlandse zaken Boris Johnson – die ooit even zelf premier leek te kunnen worden – wordt inmiddels over de grens ook niet meer serieus genomen, zo was vorige week in The Times te lezen. De brexit wordt gerund door een clubje Mr. Beans, met aan het hoofd een onhandige Tante Sidonia.
Dus kunnen we op het vasteland rustig achteroverleunen, genieten van de klucht die de Britten opvoeren en hoeven we alleen maar af en toe op te staan als er wordt aangebeld door een Londense bank, verzekeraar of belegger die smeekt of hij een hoofdkantoor in Parijs, Frankfurt, Dublin of Amsterdam mag openen.
Buitengewoon schadelijk
Ik heb die neiging in elk geval wel. Daarom heb ik een tabelletje met een aantal cijfers uitgeknipt en als geheugensteuntje aan de rand van mijn computerscherm geplakt. Het zijn cijfers over het belang van het Verenigd Koninkrijk voor Nederlandse exporteurs, uit een studie van het CBS die begin dit jaar verscheen. Toen zagen we de brexit niet als een klucht, maar als een potentieel drama. En toen hadden we gelijk.
Als het misloopt in Brussel en de Britten op een harde manier uit de EU vallen, is dat buitengewoon schadelijk voor het Nederlandse bedrijfsleven. Meer dan 15.000 Nederlandse bedrijven exporteren samen jaarlijks voor €27 mrd goederen naar het Verenigd Koninkrijk. Voor bijna een op de vijf van deze bedrijven is het land goed voor meer dan de helft van de export. Zo’n 8% kent zelfs vrijwel geen andere exportbestemming. Zonder goede handelsdeal en zonder een duidelijke overgangsregeling komen zij in de problemen.