Afgehamerd
Vandaag, 06:00
Van Lanschot staat zowat openlijk te koop. Dat wil zeggen: de relatief kleine bank voor vermogenden heeft weliswaar een beursnotering, maar de meeste aandelen zijn in handen van een vaste club beleggers. En die hebben bijna allemaal, al dan niet hardop, gezegd dat ze ervan af willen.
Het verhaal is bekend: doordat nog geen kwart van de stukken op de beurs wordt verhandeld, is het vrijwel onmogelijk om een pakket van 10% of meer op de markt te dumpen.
De laatste tijd hebben enkele grootaandeelhouders, waaronder een overblijfsel van Friesland Bank, hun stukken kunnen verkopen aan andere beleggers. Maar die hebben het belang in Van Lanschot ongetwijfeld vooral gekocht in de hoop dat er ooit een ‘oplossing’ komt, waarin ze worden uitgekocht.
De aandeelhouder die het hardst van zijn stukken af wil, is tevens de houder van de grootste pluk: Delta Lloyd. Deze verzekeraar wil van zijn 30%-belang af omdat het in de nieuwe toezichtregels zwaar weegt op zijn solvabiliteit, de graadmeter voor financiële degelijkheid. Delta Lloyd wil de solvabiliteit verhogen met een reeks maatregelen. De bekendste is tevens de meest omstreden: een emissie van €?1 mrd.
Minder bekend, maar even gewenst, is de verkoop van het belang in Van Lanschot. Dat scheelt al snel 10 procentpunt in de solvabiliteit. Bij een mooie prijs zou zelfs de emissie wat lager kunnen uitvallen.
Tot nu toe staan de kopers voor Van Lanschot niet in de rij. Private equity wil het niet, uit angst voor de enorme hoeveelheid regelgeving en toezichthouders in de financiële sector.
Misschien moet Hans van der Noordaa, de bestuursvoorzitter van Delta Lloyd, eens bellen met Ralph Hamers, zijn evenknie bij ING. Het nummer heeft hij vast nog wel, want ooit was Hamers zijn ondergeschikte. Dat was in de tijd dat Van der Noordaa de scepter zwaaide over ING Bank Benelux en Hamers de baas was van ING België.
Hamers heeft geld. Straks verkoopt ING het laatste plukje Nationale-Nederlanden en dan valt er, door de onnavolgbare logica van de bankregels, zo’n €?2 mrd aan kapitaal vrij. Van Lanschot kost momenteel €?880 mln. Voor ING is het een prachtige aanvulling in Nederland. Postbank-klanten die rijk zijn geworden, lopen nu nog weg naar een vorm van luxe vermogensbeheer die ING niet kan aanbieden. Straks kunnen ze onder dezelfde paraplu worden bediend. Bovendien is ING wel erg afhankelijk van rente-inkomsten geworden, terwijl de klanten van Van Lanschot vooral commissie-inkomsten genereren. En voor Van Lanschot zijn alle problemen met toezicht en IT in een klap opgelost als onderdeel van ING.
Eigenlijk wil Hamers dit niet: hij zet liever in op ‘fintech’ dan op ouderwetse private banking in statige kantoren. Maar voor zijn oude baas wil hij vast wel even een probleempje wegwerken.
Bartjens@fd.nl